الجزء الاول
حكايه انسان كان عايش مع الحرمان
كان مجروح كانت مسلوبه منو الروح
كان كل همو ميشوفش قلب تانى بيخون
كان كل املو يشوف الناس بتصون
كان عايش وحيد عن الدنيا بعيد
كان بيقول الحب خلاص
ملوش وجود فى قلوب الناس
........................
وفى يوم من الايام صدفه
جمعت ما بينو وبينها
كانت مجروحه وقتها
كانت دموعه سابقه عنيها وهمها
كانت بتبكى على حبيب خانها وسابها لوحدها
على حبيب كان كل همو يكسر قلبها
وعمرو مخاف عليها ولاحتى صان عهدها
جاتنى ضعيفه مكسوره انسانه يادوب فى صوره
من كتر جرح قلبها
وانا من طيبت قلبى صدقتها
حلفت واقسمت برب العباد متخلى عنها
وكانت كل دمعه منها احس بيها منها
ومرت الايام وكنت واقف جنبها
حاولت بكل ما فيا اخليها تنسى همها
وفى الوقت ده قربت منها وهيا منى قربت
ودق قلبى ليها وهيا ليا صدقت
وحلفت ليها لاصون حياتها
بس تنسى كل اللى فاتها
وجاتنى وقالت بحبك من غير مقولها
جاتنى وبكل ما فيها عيزانى ابقى جنبها
وكنت فعلا صدقتها
اديتها حياتى وقلبى كان ملكها
وعدت الايام وكنت اسعد منها
كنت عايش فى جنه وانا قريب منها
كانت هيا حياتى
كانت دنيتى وكل اهاتى
كانت بجد بتدينى الامل
لما اسمع كلمه حبيبى
بتكون الدنيا فى ايدى
من كتر فرحتى
كنت عايش فى الاحلام
كنت عايش فى عالم تانى من الغرام
كان عالم ما بينى وبينها
عالم حب وشوق وهيام
^
^
^
^
^
^
^
يتبع
بقلمى
موضوع: حكايه انسان كان عايش مع الحرمان 
الثلاثاء أكتوبر 16, 2012 1:20 pm